Ik ben Gerda Hamoen. Via mijn zoon en mijn schoondochter, heb ik het adres van Christien gekregen (later ook in het AD gelezen). Ik ben met hen naar Spanje gereden, zij zijn 10 dagen gebleven, ik in totaal 3 weken.
Ik heb zwaar astma, maar met medicijnen kan ik mij redelijk redden. Ik had mij zelf een doel gesteld. In de bergen een stukje lopen. Een ruim doel! De 1e week liep ik 2x per dag een rondje dorp (met rusten). De 2e week ging het iets beter en kon ik mijn grenzen verleggen. In die week ben ik ook samen met mijn familie naar het skigebied geweest en we hebben een dag wat in de omgeving bezocht.
De laatste 10 dagen was ik alleen met Christien. Zij nam mij mee op haar wandelingen. Ik voelde die 3e week ook dat ik ineens makkelijker liep, rondje dorp ging makkelijk. Als ik met Christien liep, trapte zij op de rem, ik liep vaak te snel. Ik moest nieuwe doelen stellen. Ik had als doel, naar het beeldje van San Marcus te lopen (zie foto), onder begeleiding van Christien en vanaf Neril naar het dorpje Señiu lopen, waar Christien mij met de auto kwam ophalen. Beide doelen gehaald, wat waren we trots!
Omdat het zo goed ging, heb ik onder begeleiding van Christien de zogeheten “Berenroute” gelopen. Toen ik vanuit Nederland vertrok, had ik dit nooit verwacht . Een heel voldaan gevoel en heel blij. Dat ik met mijn longen dit kon bereiken. Ik heb een heerlijke tijd gehad, alle dagen mooi weer, veel buiten gezeten en genoten van de rust. Goed voor lichaam en geest. Genoten van Christien, haar maaltijden, met een glaasje wijn. Haar gastvrijheid en gezelligheid. Samen een spelletje doen. Fijne gesprekken. Ook nam Christien mij mee naar de markt en zijn we samen ergens uit eten gegaan. Zij wist leuke tentjes waar je lekker kon eten.
Ik hoop dat Christien haar nieuwe project doorgaat en dat ik haar daar weer mag ontmoeten en Murphy. In Nederland heb ik het wandelen ook weer opgepakt, zo kan ik mijn conditie behouden.